តើរឿង Chernobyl នៅប្រទេសជប៉ុនយ៉ាងដូចម្តេច?

កាលពីពេលថ្មីៗនេះ តុក្កតា “ជប៉ុន” មួយបានក្លាយជាប្រធានបទដ៏ក្តៅគគុកដែលត្រូវបានគេយកមកពិភាក្សាគ្នានៅក្នុងបណ្ដាញសង្គម ដែលជាឈុតឆាកនៃរឿង “The Master of Taste Volume 25” ដែលបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៩ ។ ជាក់ស្ដែងនៅក្នុងឈុតមួយនេះ គឺបានបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពី “ការប្រមូលផ្តុំវិទ្យុសកម្មខ្ពស់ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងមីអ៊ីតាលី (spaghetti) ដែលនាំចូលពីប្រទេសអ៊ីតាលី” ហើយវាបានបង្ហាញពីការថប់បារម្ភវិទ្យុសកម្មនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនបន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុនុយក្លេអ៊ែរ Chernobyl ។

តុក្កតាភាសាជប៉ុន “The Master of Taste Volume 25”

ការរិះគន់បានបន្តផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងបណ្ដាញសង្គមដែលបានភ្ជាប់ជាមួយនឹងឈុតឆាកនៃតុក្កតា ដែលបានបង្ហាញពីប្រតិកម្មរយ៉ាងខ្លាំងចំពោះឧប្បត្តិហេតុ Chernobyl ដោយបានហាមឃាត់ និងរឹតត្បិតការនាំចូលផលិតផលកសិកម្ម និងស្បៀងអាហារពីសហភាពអ៊ឺរ៉ុប ផ្ទុយទៅវិញក្នុងខណៈពេលនេះ ជប៉ុនបានធ្វើការព្រងើយកន្តើយនឹងការព្រួយបារម្ភរបស់ប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួនស្ដីពីការបញ្ចេញទឹកកខ្វក់ចេញពីរោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ Fukushima។ ហើយនេះគឺជាការរិះគន់ធម្មតានៃ “naeronambul” ។

តើជប៉ុនមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាបន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុនុយក្លេអ៊ែរ Chernobyl? ក្រុមត្រួតពិនិត្យ MBC បានចុះផ្សាយអត្ថបទចំនួនប្រមាណ ៤ ០០០ អត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា “Chernobyl” នៅក្នុងកាសែតប្រចាំថ្ងៃធំៗចំនួន ៤ របស់ជប៉ុនដែលមានដូចជា Asahi, Mainichi, Yomiuri, និង Nihon Keizai អស់រយៈពេលប្រមាណ ១០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ Chernobyl ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៦ ដល់ ១៩៩៦ បន្ទាប់ពីមានការពិនិត្យឡើងវិញនៃអង្គហេតុរបស់ “naeronambul” នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុននាពេលនោះ។

បន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុ Chernobyl “យន្តហោះចម្បាំង” បានចេញដំណើរជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន៖

ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីបន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុ Chernobyl ជប៉ុនបានបញ្ជូនយន្តហោះចម្បាំងដើម្បីប្រមូលធូលីវិទ្យុសកម្ម។ នេះគឺជាវិធានការណ៍ដែលត្រូវបានអនុវត្តដោយរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនដោយអះអាងថា “ធូលីវិទ្យុសកម្មអាចអណ្តែតលើប្រទេសជប៉ុននៅក្នុងស្ទ្រីមយន្តហោះ” ។

ស្ថានីយ៍ទូរទស្សន៍ MBC ស្ដីពីយន្តហោះចម្បាំងដែលជប៉ុនបានបញ្ជូនចេញជារៀងរាល់ថ្ងៃ

រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនក៏បានអំពាវនាវដល់បណ្ដាលព័ត៌មានទាំងអស់ឱ្យផ្សព្វផ្សាយទាក់ទងនឹងឧប្បត្តិហេតុ Chernobyl ផងដែរ [ដូចជាការទាមទាររបស់យើង (កូរ៉េ) ក្នុងការបង្ហាញព័ត៌មានស្តីពីផែនការទឹកកខ្វក់] ។

[តើសហភាពសូវៀតជាហារ៉ាឬ? តើសភាតំណាងរាស្រ្តទាំងអស់អាចបង្ហាញព័ត៌មានអំពីគ្រោះថ្នាក់នោះភ្លាមៗឬទេ? សេចក្ដីសម្រេចដោយកិច្ចព្រមព្រៀង]
(ការបកស្រាយ៖ សភាតំណាងរាស្ត្របានសម្រេចចិត្តជាឯកច្ឆន្ទក្នុងការបង្ហាញព័ត៌មានអំពីឧប្បត្តិហេតុ នុយក្លេអ៊ែរសូវៀតឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន) (Asahi, ថ្ងៃទី៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៨៦)

[ដើម? តើអ្នកស្នើសុំឱ្យសហភាពសូវៀតបង្ហាញព័ត៌មាននៃឧប្បត្តិហេតុដែរឬទេ? សេចក្ដីសម្រេចនៅវិទ្យាស្ថាន] (Asahi, ថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៨៦)
(ការបកស្រាយ៖ សភាក្រុមប្រឹក្សាក៏បានសម្រេចលើការស្នើសុំអោយមានការបង្ហាញព័ត៌មានជាបន្ទាន់អំពីឧប្បត្តិហេតុនុយក្លេអ៊ែរនោះ)

នៅថ្ងៃទី៨និង៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៨៦ សភាជប៉ុនបានសម្រេចចិត្តជាឯកច្ឆន្ទក្នុងការបង្ហាញព័ត៌មានទាក់ទងនឹងគ្រោះថ្នាក់ Chernobyl នៅអតីតសហភាពសូវៀត។ នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូល G7+សហភាពសូវៀត ដែលបានប្រារព្ធឡើងនៅទីក្រុងតូក្យូប្រទេសជប៉ុនកាលពីមុន “គ្រប់ប្រទេសដែលដំណើរការរោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែរត្រូវតែមានទំនួលខុសត្រូវជាសកល ដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពជូនពិភពលោក”។ ក្នុងករណីរដ្ឋាភិបាលសូវៀតដែលមិនអាចឬបរាជ័យក្នុងការបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួន គេបានធ្វើការអនុម័តជារួមស្ដីពី “សេចក្តីថ្លែងការណ៍ស្តីពីគ្រោះថ្នាក់នុយក្លេអ៊ែរ” ដែលចែងថាព័ត៌មានត្រូវតែផ្តល់ជាបន្ទាន់។

ជប៉ុនបានរឹតបន្តឹងស្តង់ដារវិទ្យុសកម្ម និងស្បៀងអាហារពីអឺរ៉ុប៖

បន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុនុយក្លេអ៊ែរ ជប៉ុនបានពង្រឹងការដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែក។ បន្ទាប់មកពួកគេបានពង្រឹងស្តង់ដារសុវត្ថិភាពកាំរស្មីសម្រាប់អាហារ។ ចាប់ពីខែតុលា ឆ្នាំ១៩៨៦ ដែនកំណត់ cesium សម្រាប់អាហារទាំងអស់ត្រូវបានកំណត់ថានឹងមានចំនួន ៣៧០ bq ក្នុងមួយគីឡូក្រាម ដែលមានការតឹងរ៉ឹងជាងស្តង់ដារសហភាពអឺរ៉ុបនៅពេលនោះ។ នៅក្នុងខែធ្នូក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ សហភាពអឺរ៉ុបក៏បានបង្កើតនូវដែនកំណត់ Cesium ថ្មីរបស់ខ្លួនដែលតម្រូវឱ្យមាន ១០០០ bq សម្រាប់ផលិតផលទឹកដោះគោនិង ១ ២៥០ bq សម្រាប់អាហារផ្សេងៗទៀត។

ស្ថានទូរទស្សន៍ MBC ស្ដីពីការពង្រឹងស្តង់ដាវិទ្យុសកម្មសម្រាប់អាហារដែលនាំចូលប្រទេសជប៉ុន

អាហារអឺរ៉ុបដែលត្រូវបាននាំចូលដោយមិនមានបញ្ហាអ្វីពីមុនមកត្រូវបានគេបញ្ជូនម្តងមួយៗជំនួសវិញ តាមរយៈនីតិវិធីដែលត្រូវឆ្លងកាត់ការត្រួតពិនិត្យក្រោមបទដ្ឋានដ៏តឹងរឹង និងជាប់របាំងពន្ធគយដែលចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ១៩៨៧។ អត្ថបទកាសែតធំៗ របស់ជប៉ុនទាក់ទងនឹងអាហារអឺរ៉ុបដែលត្រូវបានបញ្ចូនទៅវិញព្រោះហួសកំរិតកំណត់វិទ្យុសកម្មនៅពេលនោះ។

រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានវាស់កំរិតជាតិវិទ្យុសកម្មក្នុងខ្លួនមនុស្សក៏ដូចជាឥវ៉ាន់របស់ពលរដ្ឋដែលធ្វើដំណើរទៅអឺរ៉ុបដោយសារខ្លាចមានការឆ្លងវិទ្យុសកម្ម។ នៅថ្ងៃទី១ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៨៨
កាសែត Mainichi Shimbun បានរាយការណ៍ថា “ប្រជាជនជាង ២ សែននាក់បានធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេសក្នុងកំឡុងពេលសប្តាហ៍មាស” ហើយ ក្រសួងសុខាភិបាល ការងារ និងសុខុមាលភាពបានធ្វើការសិក្សាអំពីវិទ្យុសកម្មដែលមាននៅលើ ឥវ៉ាន់សម្រាប់អ្នកដែលធ្វើដំណើរទៅតំបន់ដែលមានការព្រួយបារម្ភអំពីវិទ្យុសកម្ម ហើយការវាស់ស្ទង់ត្រូវបានអនុវត្តដូចទៅនឹងកាលពីពីរឆ្នាំមុនដែរបន្ទាប់ពីមានឧប្បត្តិហេតុនោះភ្លាមៗ។

ដើម្បីសុវត្ថិភាពប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនវាជារឿងធម្មតាទេដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែចាត់វិធានការពង្រឹងស្តង់ដារវិទ្យុសកម្មនៃអាហារ និងការដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែក។ សម្រាប់ហេតុផលដូចគ្នានេះដែរប្រទេសកូរ៉េក៏បានហាមឃាត់ការនាំចូលអាហារសមុទ្រពីដែនទឹកនៅក្បែរ Fukushima ប៉ុន្តែការឆ្លើយតបរបស់ជប៉ុន គឺជាការដាក់បណ្តឹងទៅអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកជំនួស។

ពីរឆ្នាំបន្ទាប់ពី “Chernobyl” ឧបករណ៍ចាប់វិទ្យុសកម្មរបស់ជប៉ុនត្រូវបានដាក់លក់៖

ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ Chernobyl, ម៉ែត្រសម្រាប់វាស់វិទ្យុសកម្មផ្ទាល់ខ្លួនត្រូវបានលក់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។

អេក្រង់ទូរទស្សន៍របស់ MBC, កាសែតជប៉ុន ‘វិទ្យុវិទ្យុសកម្ម’

នៅថ្ងៃទី៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៨៨ កាសែត Mainichi Shimbun បានរាយការណ៍ថាឧបករណ៍ចាប់កាំរស្មីដែលបង្កើតដោយក្រុមហ៊ុនមួយនៅ Yokohama គឺមានលក្ខណៈសាមញ្ញក្នុងការប្រើប្រាស់ហើយអាចវាស់បាន ២៤ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ។ សូម្បីតែបន្ទាប់ពីជាងពីរឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅហើយ ចាប់តាំងពីគ្រោះថ្នាក់នេះមកពលរដ្ឋជប៉ុននៅតែមានការព្រួយបារម្ភអំពីហេតុការណ៍ Chernobyl។ យើងមិនស្ថិតក្នុងជំហរក្នុងការនិយាយអ្វីទាំងអស់អំពីការព្រួយបារម្ភរបស់យើងអំពីគ្រោះថ្នាក់នុយក្លេអ៊ែរនៅក្នុងប្រទេសជិតខាង និងការព្យាបាលទឹកកខ្វក់។ ប្រទេសជប៉ុនមានចម្ងាយ ៨ ០០០ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងឆេនបៀលលី ហើយប្រទេសកូរ៉េមានចម្ងាយប្រមាណ ១ ២០០ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងសេអ៊ូលនិងហ្វូគូស៊ីម៉ា។

ហារ៉ានៅក្នុងការស្ទង់មតិ Rifu? ការថប់បារម្ភឈានដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតគឺ ៨៦% (Mainichi ថ្ងៃទី៤ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៨៨)
(ការបកស្រាយ៖ ការស្ទង់មតិនៅការិយាល័យរបស់នាយករដ្ឋមន្រ្តី ៨៦% ជាថាមពលនុយក្លេអ៊ែរចលាចលដែលខ្ពស់បំផុតស្ទើរគ្រប់ពេល)

ការថប់បារម្ភរបស់ជប៉ុនចំពោះវិទ្យុសកម្ម Chernobyl ក៏ត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងលទ្ធផលនៃការស្ទង់មតិនៅពេលនោះដែរ។ យោងតាមរបាយការណ៍របស់ Mainichi Shimbun
នៅថ្ងៃទី៤ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៨៨ បានអោយដឹងថា លទ្ធផលនៃការស្ទង់មតិរបស់ការិយាល័យនាយករដ្ឋមន្រ្តីជប៉ុននៅពេលនោះ ចំនួនមនុស្សដែលមានការព្រួយបារម្ភអំពីការផលិតថាមពលនុយក្លេអ៊ែរបានឈានដល់កំរិតខ្ពស់បំផុតមួយប្រមាណ ៨៦% ។

កាសែត Mainichi Shimbun បានរាយការណ៍អំពីលទ្ធផលនៃការស្ទង់មតិនេះថា “បន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុនុយក្លេអ៊ែរនៅកោះបីម៉ាយក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក និងការលេចធ្លាយវិទ្យុសកម្មនៅរោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ Tsuruga គ្រោះថ្នាក់ដ៏ធំមួយបានកើតឡើងនៅឯរោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ Cobobyl កាលពីឆ្នាំមុនដែលគេមើលឃើញថាវាមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ហើយបានបង្កើតឱ្យមានការព្រួយបារម្ភអំពីថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ។

“ខ្ញុំបានញ៉ាំសារីវិទ្យុសកម្ម” … កំហឹងដែលបានបញ្ចេញដោយប្រជាជនជប៉ុន

ខណៈពេលដែលជនជាតិជប៉ុននៅតែមានអារម្មណ៍មិនស្រួលអំពីបញ្ហានៃក្រុង Chernobyl នៅឆ្នាំ ១៩៩៣ ស្របពេលដែលមានការបង្ហាញថាប្រទេសរុស្ស៊ីកំពុងចាក់កាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែរចូលទៅកាន់ផ្ទៃសមុទ្រនៃប្រទេសជប៉ុន ដែលនាំឱ្យប្រទេសជប៉ុនមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។

នុយក្លេអ៊ែររបស់រុស្ស៊ី? ការបោះចោលកាកសំណល់ចូលទៅក្នុងសមុទ្រជប៉ុន ការទុកចិត្តគ្នាក៏ “រសាត់ទៅ” អ្នកនេសាទមានការខឹងជាខ្លាំង (យូមីយូរី ៩៣. ១០. ១៨)
(ការបកស្រាយ៖ អ្នកនេសាទបានបង្ហាញការមិនជឿជាក់ទៅលើរុស្ស៊ី “បានបញ្ចេញ” នូវកាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែររបស់ចូលទៅក្នុងសមុទ្ររបស់ខ្លួន “ជប៉ុន”)

យោងតាមរបាយការណ៍របស់យូ Yomiuri Shimbun នៅថ្ងៃទី១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៩៣ អ្នកនេសាទមានការខឹងសម្បាយ៉ាងខ្លាំងដោយសារការបញ្ចេញកាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែរ
របស់ប្រទេសរុស្ស៊ី ដោយបាននិយាយថាពួកគេមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេក្បត់ នៅពេលនោះរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការបរទេសបានធ្វើការកត់សម្គាល់អំពីផលប៉ះពាល់ថា “ប្រសិនបើការបញ្ចេញកាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែរជាការពិត យើងនឹងធ្វើការតវ៉ាប្រឆាំងនឹងប្រទេសរុស្ស៊ីជាដាច់ខាត” ។ ឃ្លាដែលថា “ខ្ញុំបានញ៉ាំវិទ្យុសកម្ម sashimi” បានបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភរបស់ប្រជាជនជប៉ុនយ៉ាងខ្លាំងអំពីការសាយភាយវិទ្យុសកម្មនៅលើផ្ទៃសមុទ្ររបស់ខ្លួន។

របាយការណ៍ជូរុនអ៊ីលបូក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៣ អត្ថបទខឹងអំពី“ ត្រីឆៅវិទ្យុសកម្ម” នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន

ផលប៉ះពាល់នៃការចាក់កាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែររបស់រុស្ស៊ីឆ្នាំ ១៩៩៣ បានបន្តរហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៩៦ ដែលជាខួបលើកទី ១០ នៃគ្រោះថ្នាក់ Chernobyl។ នៅពេលនោះក្នុងកិច្ចប្រជុំ G7 ប្រទេសជប៉ុនបានទទួលការសន្យាពីប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក Boris Yeltsin ថា “ នឹងឈប់ចាក់កាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែរទៅក្នុងផ្ទៃសមុទ្រ” ទាក់ទងនឹងការចាក់កាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែរកាលពីអតីតកាលរបស់រុស្ស៊ី។ នេះគឺផ្ទុយស្រលះ ខុសគ្នា ១៨០ ដឺក្រេពីប្រទេសជប៉ុន “ខ្ញុំមិនចង់លឺរឿងដូចជាចិននិងកូរ៉េទេ” នៅខណៈពេលនេះ ១០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុនៅ Fukushima។

ថ្មីៗនេះឧបនាយករដ្ឋមន្រ្តីជប៉ុន Taro Aso បានទទូចថា”ទឹកកខ្វក់ហ្វូគូស៊ីម៉ាមានសុវត្ថិភាពក្នុងការផឹក”។ នៅពេលដែលរដ្ឋាភិបាលជប៉ុនសម្រេច បញ្ចេញទឹកកខ្វក់ចេញពី
រោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ Fukushima ចូលទៅក្នុងសមុទ្រមានសេចក្តីរាយការណ៍ថាមានការកើនឡើងនូវមតិសាធារណៈថា “វាមិនអាចជួយបានទេ” សូម្បីតែក្នុងចំណោមប្រជាជនជប៉ុន។ ក្រឡេកមកមើលពីប្រវត្តិសាស្រ្តទាំងអស់របស់ជនជាតិជប៉ុនដែលងាយនឹងប្រតិកម្ម និងប្រកាន់អំពីវិទ្យុសកម្មជាជាងអ្នកដទៃទៀតនោះ ហើយបានដាក់កម្រិតលើចំណីអាហារនាំចូលនិងប្រឆាំងនឹងការចាក់កាកសំណល់នុយក្លេអ៊ែរនៅលើសមុទ្រវាជារឿងធម្មតាទេដែលគិតពីពាក្យថា“naeronambul”។

អ្នកនិពន្ធ៖ Lee Ye Seul
ប្រែចេញពីជាចំណុចត្រួតពិនិត្យការពិតនៃ MBC News ។
អ្នកបកប្រែ៖ Ly Sokong